4. Nie każdy potrafi...

Minho potrzebował chwili relaksu. Wyszedł przed dom i usiadł na jednym z krzeseł poustawianych dookoła drewnianego stolika. Żabol już dawno nie oddychał leśnym powietrzem. Zapomniał jak pachnie sosna, której zielone gałęzie rozprzestrzeniają się tuż nad jego głową.Odchylił powoli głowę do tyłu.
- Co robisz? - Jego rozkosze zatrzymał niski głos. Choi zdjął ciemne okulary i podniósł się. Stał przed Taeyang'iem, który nie wglądał na zadowolonego.
- Coś się stało?
- Tak. Nikt z SHINee nie chce zrobić kolacji. Wygląda na to, że to ty będziesz mi towarzyszył.
- Aaaleee...
- No już. Rusz się, bo jestem głodny.
- Dlaczego akurat ja? Nie mogłeś zaciągnąć kogoś innego?
- Sorki. Tak wyszło. Skoro Taemin jest ranny, ktoś będzie musiał go zastąpić.
- Aish ten dzieciak...
 Dwójka chłopaków zabrała się za przygotowywanie posiłku. Właściwie to odzywali się do siebie tylko wtedy, gdy nie chciało im się po coś sięgać. W większości to Tae wykorzystywał Minho.
 Kiedy potrawa była już prawie gotowa, Dong podszedł do Choi od tyłu i zaczął obmacywać jego klatkę piersiową.
- Co ty wyprawiasz?! - Wydarł się Minho.
- Cii... Bo jeszcze przyjdą, i co wtedy? Chcesz, żeby się zastali w takiej sytuacji?
- No... Nie, ale... Przestań. To nie jest śmieszne.
- To nie ma być śmieszne. To ma być przyjemne. -Odparł opanowany i złożył pocałunek na szyi młodszego.
- Przestań się wygłupiać! - Choi zaczął się szarpać i za wszelką cenę starał się odepchnąć od siebie Taeyang'a. Niestety bezowocnie. Starszy mocno trzymał żabola i nie zamierzał puścić. Coraz mocniej zaciskał łapska na młodszym do momentu, aż Minho zaczął mieć kłopoty z oddychaniem.
- Nie jesteś taki silny, na jakiego wyglądasz. Myślałem, że będzie ciężej. - Zaśmiał się i odwrócił Choi przodem do siebie, po czym położył go na stole i wskoczył na jego miednicę. W tym momencie w pomieszczeniu pojawił się GD. Spojrzał zdegustowany na dwójkę i zniesmaczony rzucił uszczypliwą uwagę.
- Jak już zamierzacie to robić, to może nie w kuchni, co? Tu się je, a poza tym, nie wszyscy są tacy wyrozumiali jak ja. Co jeśli ktoś was zobaczy? Zmykajcie do pokoju, albo kończcie kolację, bo jak nie to... - Dong pospiesznie zszedł na ziemię i stanął przed patelnią. Oszołomiony Minho wciąż nie wiedział do końca, co właściwie się dzieje. Usiadł na blacie i podparł się rękoma. Smok obserwował poczynania piosenkarza i z żalem w głosie zwrócił się do Taeyang'a. - No i zobacz, co zrobiłeś. Teraz biedak jest w wstrząsie. Idź do pokoju. Skończę za ciebie, a ten idiota oberwie dzisiaj za swoje.
- Nie trzeba. - Odpowiedział zdyszany Choi. Wciąż czuł, jak mocno uderza jego serce. - I tak nie zostało wiele do zrobienia, hyong.
- Jesteś pewien?
- Tak. - Wymusił uśmiech i zabrał się za kończenie posiłku. Kiedy lider opuścił kuchnię, Tae zaczepił młodszego.
- Dlaczego to zrobiłeś?
- O czym mówisz?
- Nie poszedłeś do góry...
- Jak już zacząłem, to powinienem skończyć.
- Nie jesteś na mnie zły?
- Nie każdy umie panować nad swoimi emocjami. - Rzucił talerzem Minho i poszedł do góry. Taeyang spojrzał na naczynie.
- Skończył i poszedł...